Page 89 - © JMP Design (www.jmpdesign.eu); UMWM

*

Dr Piotr Markiewicz, adiunkt w Katedrze Analiz

Strategicznych Uniwersytetu Ekonomicznego

w Krakowie.

– 89 –

Zarządzanie strategiczne jest uważane

za jedną z najmłodszych koncepcji w na-

uce o zarządzaniu, chociaż liczy sobie

już ponad czterdzieści lat. Jest ono za-

równo dziedziną wiedzy, jak i obszarem

działalności praktycznej. W ramach tej

koncepcji można wyodrębnić dwa po-

wiązane ze sobą procesy: projektowa-

nie strategii i wdrażanie strategii. Jednym z ważnych aspek-

tów zarządzania strategicznego jest aspekt instrumentalny

znajdujący wyraz w bogatym zestawie metod i technik wy-

korzystywanych w poszczególnych etapach procesu zarzą-

dzania strategicznego.

Celem tego artykułu jest przedstawienie możliwości i uwa-

runkowań wykorzystania Technologicznych Map Drogo-

wych (Technology Roadmapping – TRM) w planowaniu

rozwoju technologii.

Planowanie strategiczne –

cechy i narzędzia

Nie ma powszechnie przyjętej definicji planowania strate-

gicznego. W literaturze przedmiotu identyfikujemy wiele

podejść i definicji. Ogólnie ujmując planowanie strategicz-

ne ma na celu trwałe zabezpieczenie istnienia i rentowno-

ści organizacji. Jest procesem, w którym racjonalna analiza

obecnej sytuacji i przyszłych możliwości oraz niebezpie-

czeństw prowadzi do sformułowania zamiarów, strategii,

środków i celów, które ukazują, jak organizacja, poprzez

optymalne wykorzystanie istniejących zasobów, podejmuje

szanse

1

stwarzane przez otoczenie. Zatem istotna cechą

planowania strategicznego jest zwrócenie się organizacji

ku jej specyficznemu otoczeniu.

A. Klasik

2

wyodrębnia cechy planowania strategicznego

próbując odpowiedzieć na trzy następujące pytania, które

dotyczą:

podmiotu planowania strategicznego,

obiektu (przedmiotu) planowania strategicznego,

procedur i technik planowania strategicznego.

Zdaniem wielu teoretyków i praktyków planowania, istotną

cechą podmiotu planowania strategicznego jest autonomia

decyzyjna. Kierownictwo może inicjować proces tego pla-

nowania, poszukiwać efektywnych strategii wtedy, gdy dys-

ponuje realną autonomią decyzyjną. Chodzi tutaj o swobodę

decyzji w tych sferach funkcjonowania organizacji, które

mają decydujące znaczenie dla realizacji jej autonomicznych

wartości i celów. Inną ważną cechą podmiotu planowania

strategicznego jest jego kreatywność. U podstaw planowa-

nia strategicznego leżą ludzkie zdolności, wiedza i umiejęt-

ności, znajdujące oparcie w ukształtowanej lub kształtującej

się kulturze organizacji. Planowanie strategiczne jest dzia-

łaniem koncentrującym się na aktywnym (kreatywnym)

dostosowaniu organizacji do zmieniających się warunków

zewnętrznych i wewnętrznych. Oczekiwanym efektem tego

procesu jest integralny rozwój organizacji.

Drugie pytanie dotyczy odmienności sposobów widzenia

samego obiektu planowania. Specyfika obiektu planowania

strategicznego wyraża się w łączeniu zdarzeń zachodzą-

cych wewnątrz organizacji oraz w jej otoczeniu. Ponadto

planowanie strategiczne koncentruje się najsilniej na tych

1

Kreikebaum H.,

Strategiczne planowanie w przedsiębiorstwie

,

PWN,

Warszawa 1997, s. 27‑28.

2

Klasik A.,

Planowanie strategiczne

,

PWE, Warszawa 1993, s. 10.

PIOTR MARKIEWICZ*

Mapy drogowe jako instrument

przekazywania wizji rozwoju

Page 89 - © JMP Design (www.jmpdesign.eu); UMWM - MSR 1-2/2012